Een witte roos
Adem houd op
warmte wordt kilte
diepe kilte als van de dood
en lachen wordt stilte.
Echo van vragen
dat geen antwoord vindt.
Maar een mensennaam
kan niet vergaan,
niet verzinken in oneindig niets.
Jouw naam
Heeft klank en toon gezet
Van hoe de jouwen verder gaan.
In gemis,
maar ook in vertrouwen
dat leven.. leven wordt
als er maar genoten wordt
gevochten en geknokt
geliefd en gelachen.
Zo wordt jouw naam
Een witte roos aan ons hart
Bloeiend voor altijd
Geurig en welriekend
Maar ook doornig en stekend
Want jij bent er niet
Als wij je roepen;
En ons zoeken
Zal nooit vinden worden
Geen samen lachen
En geen raken meer.
Maar in stilte
Zul jij bloeien aan ons hart
Als een schitterende herinnering,
Levend tegen alle weerwil in.
Ne vergeten zullen wij jou niet.
Weest gerust
Rust maar zacht
……. Rust in vrede……….
(een witte roos wordt op de kist gelegd)
|
Vandaag, is van jou
behoort je toe
mag je vasthouden
met beide handen
slechts enkele uren.
Vandaag
heb je misschien
pijn en verdriet
het blijft niet duren.
Vandaag
ben je misschien
blij en gelukkig
het blijft niet duren.
Men elke dag
Verdriet en geluk door elkaar
Strooi er een glimlach over
Maak het kruidig
Met een traan en een lach
Roer er wat hoop en vertrouwen doorheen
Nuttig het
In het geloof
Dat dit recept
Bitter-zoet
De kracht bezit
Om dagelijks
De smaak van geluk
Te proeven.
Thea Domburg-Mans
|
De brug
Breng jij mij op weg tot aan de brug.
Ik ben zo bang om daar alleen te staan.
Als we daar zijn, ga niet direct terug
Maar wacht tot ik overga.
En zwaai me na.
Dan voel ik me veilig en vertrouwd.
Breng jij mij weg tot een brug.
Ik heb geen idee hoe diep het water is.
De overkant lijkt mij zo ver.
Je kunt de oever hier niet zien.
Zover het oog reikt zie ik mist.
Ik twijfel aan verder gaan.
Je angst voor de dood
Is als je angst voor het leven.
Het nieuwe lijkt te groot
Om het oude op te geven.
In de diepte van je verlangen
Ligt de kennis van het nieuwe leven
Zoals een vlinder al weet van vliegen
In zijn donkere dagen.
Breng jij mij tot de brug
En ga dan niet te vlug terug.
Zwaai me na als ik overga.
Een heel klein duwtje in mijn rug.
Is alles wat ik nog verlang van jou.
Dank voor je liefde en je trouw,
Ik ga nu gauw
Want het begin is reeds in zicht;
Ik voel de warmte en het licht.
|
De Wind
De wind heeft je meegenomen
Je bent eindelijk in vrede
zo stil lig je daar
je zorgen achter je latend.
De pijn is verdwenen.
Verdwenen met de glans van je ogen
Nu zwerf je rond
boven ons
naar beneden kijkend
als wij huilen.
Met de wind ben je meegevlogen
Ondanks de pijn van het afscheid
Naar de hemel
de wereld achter je latend.
Zo jong om te sterven
hoe kon het leven zoveel aan je voorbij laten gaan.
En met de wind gingen zoveel dromen
die je nog had
Nu ben je slechts herinnering
brandend in onze gedachten.
Zo jong om te sterven.
Hoe kon je het leven zoveel aan je voorbij laten gaan
En je zult nooit weten
hoeveel we van je hielden
En je zult nooit weten
hoeveel we om je gaven.
We hielden echt van je
je zult het nooit weten.
Onze liefde zal vervliegen
in de wind………..
|
Gedicht
De laatste uren
voor het einde
dan wordt die
grote wereld klein
is plotseling
alles onbeduidend
tot aan
het laatste beetje pijn.
Wat wij zo
indrukwekkend vonden
verliest zijn glans
verliest zijn zin.
maar achter
die gesloten ogen,
glanst een gigantisch
groot begin.
|
Wanneer ik sterf
Als je moet huilen
Wanneer ik ster.
Huil dan om een ander
Die naast je op straat loopt.
Als je me bitter nodig hebt
Sla dan de armen om iemand heen
En geef hem wat je mij schenken wilde.
Ik wil je iets nalaten
Iets beters dan woorden en klanken.
Zoek mij in de mensen
Die gekend en liefgehad heb.
En kun je dat niet, geef mij dan weg.
Laat me tenminste voortleven in je ogen
Niet in je gedachten.
Je hebt mij het meeste lief
Door iemands lichaam aan te raken.
Door kinderen los te laten
Die vrij moeten zijn.
Liefde sterft niet, mensen wel.
Dus als van mij niets is gebleven dan liefde
Deel me dan uit.
Elisabeth K?bler-Ross
|
Afscheid
Je bent onvergetelijk geworden
In mijn leven.
Je zult altijd in mijn gedachten zijn.
Ik zal nog van je dromen
En je stem nog horen.
Ik kan niet begrijpen
Dat je weg bent, voorgoed.
Je bent onvergetelijk geworden
In mijn leven.
Jij zult altijd met mij meegaan
Op de levensweg.
Ik zal heimwee naar je hebben
Ik had je langer willen vasthouden.
Ik had je nog zoveel willen vragen.
Jij blijft een litteken
In mijn bestaan
Jij blijft een teken
Van liefde en mijn leven.
Aan jou zal ik mij optrekken
Jou gedenkend zal ik groeien
En krachtig worden.
Ik zal vol levensmoed verder gaan.
Jij, onzichtbaar bij mij.
|
Gedicht.
Wij staan de kade.
In de ochtendbries hijst een schip haar witte zeilen,
En glijdt naar de blauwe zee.
Wij blijven haar tot het laatst nakijken.
Tot ze slechts op een klein wit wolkje lijkt.
Net daar waar de zee en de lucht elkaar raken.
Naast ons zegt iemand: Kijk, ze is weg."
"Weg, waarheen?" vraagt iemand.
Weg uit ons zicht, dat is alles.
Ze is nog net zo mooi en statig
Als toen zij uitvoer en nog net
Zo vitaal om haar levenslading
Naar de bestemde haven te brengen.
Dat wij haar niet meer kunnen zien,
Ligt aan ons zelf; niet aan haar.
Op het zelfde moment dat iemand
In ons midden zegt:
"Kijk ze is weg" zijn er andere ogen
Die haar zien komen en
stemmen vol blijdschap zeggen"
"Daar komt ze".
|
Sprakeloos
Wij vinden geen woorden om te zeggen
hoe wij jou zullen missen allemaal.
Het diepste gevoel is moeilijk uit te leggen,
ons hart spreekt een niet uit te spreken taal.
Dit sterven is zo moeilijk te verwerken,
jouw leven was ons allen zoveel waard.
We vinden geen woorden te zeggen,
want hier zwijgt ons verstand,
onze mond staat stil.
Wie kan jou leven met een dag verlengen?
Het is precies zoals God het wil.
We weten niet, we kunnen de zin niet vinden,
Van wat God met dit sterven heeft bedoeld.
Maar Jezus weende, toe de vriend
Die Hij beminde gestorven was.
Hij weet, wat je nu voelt.
|
Gedicht voor oma
Nu je van ons bent weggegaan
Wil ik je groeten
Namens al je kleinkinderen.
Je hebt een bijzondere plaats in ons hart
En zo blijf je voor ons leven.
Wij zullen je blijven herinneren
Maar ook over je blijven praten.
Zo blijf je niet alleen bij ons,
Maar gaat jouw leven ook verder.
Onze ogen kunnen jou niet meer zien
Onze handen kunnen jou niet meer aanraken.
Maar als we in ons hart kijken
Weten we dat je er nog bent.
Want we kunnen niet geloven
Dat nergens meer bent
Je bent nu weer bij opa
En God zal nu naar jou omzien
Zoals jij in leven naar ons hebt omgezien.
|
Het enige houvast
Wanneer je niet meer bidden kunt
En alles in je hart lijkt dood
Wanneer je staat op 't dode punt,
En niemand weet iets van je nood.
Wanneer je zoekt naar houvast
- want God lijkt soms zo eindeloos ver -
wanneer je moedeloos torst je last
en aan je hemel blinkt geen ster.
Wanneer de liefste mens ontviel.
Wanneer God vroeg je mooist bezit
Luister dan maar….en wacht en kniel
't is Gods Geest zelf die voor je bidt.
|
Huil niet om mij
Huil niet om mij
Ik heb mijn doel bereikt
Waar kan een gelovig mens
Tenslotte beter zijn en veiliger geborgen
Dan in die eeuwigheid
Van vrede, liefde, God ?
Huil niet om mij
Mijn lijden is ten einde
Voor mij geen zorgen meer
Geen angst en nooit meer pijn
Wil niet verdrietig zijn
Zoals soms mensen doen
Die weten van verlies
Maar vreemd zijn aan 't gewin.
Huil niet om mij
Ik kreeg wat ik verlangde
De vrede, die uit God is, is mijn deel
Laat dat 'n troost zijn
Voor die achter blijven.
Er komt een uur, waarop wij allen
Verenigd zijn in God,
De God die liefde is.
|
Niet voor niets
Als je ieder nieuwe dag
Aanvangt met een gulle lach
Als je met een blij gezicht
Aan je werk denkt en je plicht
Als je zonder veel gepraat
Anderen helpt met woord en daad
Als je steeds naar beter streeft
Heb je niet voor niets geleefd.
Als je in je levenstijd
Warmte om je heen verspreidt
Als je iemand die daar treurt
Hebt getroost en opgebeurd
Als je hielp waar je dat kon
Aan wat licht en aan wat zon
Als je een prachtig voorbeeld geeft
Heb je niet voor niets geleefd.
|
Voor een dag van morgen
Wanneer ik morgen doodga
Vertel dan aan de bomen
Hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind
Die in de bomen klimt
Of uit de takken valt
Hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
Dat jong genoeg is om het te begrijpen
Vertel het aan een dier
Misschien alleen door het aan te kijken
Vertel het aan de huizen van steen
Vertel het aan de stad
Hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens
Ze zouden je niet willen geloven
Ze zouden willen geloven dat
Alleen maar een man alleen maar een vrouw
Dat een mens zo liefhad
Als ik jou.
(Hans Andreus)
|
God draagt ons
Ik droomde eens, en zie ik liep
Aan het strand bij laag getij
Ik was daar niet alleen
Want ook de Heer liep aan mijn zij.
Wij liepen samen het leven door
En lieten in het zand
Een spoor van stappen, twee aan twee
De Heer liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij,
En zag mijn levensloop
In tijden van vreugde en geluk
Van diepe smart en hoop.
Maar als ik goed het spoor bekeek,
Zag ik langs heel de baan
Daar waar het juist het moeilijkst was
Maar één paar stappen staan.
Ik zei toen: Heer, waarom dan toch?
Juist toen ik zelf geen uitzicht zag
Op 't zwaarste deel van het pas?"
De Heer keek toe vol liefde mij aan
En antwoordde op mijn vragen:
Mijn kindlief, toen 't moeilijk was,
Toen heb ik jou gedragen……………
(Herman van Veen)
|
Stil worden om jou te herinneren
Stil word ik in mijzelf
Jou wil ik voelen in mij
Ik hoor nauwelijks het geschuifel
Van de voeten
Mensen zijn gekomen
Van alle kanten
Verbonden met jou waren ze.
SStiller word ik in mijzelf
Verdoofd ben ik nog
Niet te zeggen hoe ik me voel
Alles is zo vreemd
Ben ik dit wel zelf?
Zal het morgen niet gewoon een
Andere dag zijn?
Alsof er niets gebeurde.
Zo anders stil wordt het in mij
Jouw herinner ik mij
Jouw gezicht voor mij
Je zou nog zo een woord kunnen spreken.
Zo anders stil word ik nu
Jouw naam klinkt
Een kaars wordt ontstoken
Jij licht in mij
Jij licht in mij.
Jou wil ik mij te binnendragen.
Zo stil wordt het nu………………..
(M. v.d. Berg)
|
Avondwake voor jou
Mijn ogen trillen als het licht dat blijft
Wordt ontstoken. De woorden klinken van ver.
Mijn gedachten dwalen naar jou.
Mijn handen trillen als jouw naam wordt uitgesproken.
Jouw naam wordt nog dieper in mijn hart geschreven.
Jouw naam raakt mijn pijn.
Mijn aandacht is terug als jij wordt genoemd
Een persoonlijk woord treft mij.
Een persoonlijk woord doet mij goed.
Avondwake voor jou
Zo vaak waakte jij bij mij en ik bij jou
Waakzaam leefden wij.
Avondwake voor jou
Fragmenten van woorden en liederen om mij heen
Soms even komen ze in mij.
De laatste avond bij jou.
Dan komen de avonden en nachten alleen
Zul jij dan waken bij mij?
(M. v.d. Berg)
|
De mensen van voorbij
Wij noemen ze hier samen
De mensen van voorbij
Wij noemen ze bij namen
Zo vlinderen zij binnen
In woorden en in zinnen.
De naam, een woord, een gebaar
Zo bleven we even bij elkaar.
De mensen van voorbij
Zij blijven met ons leven
De mensen van voorbij
Ze zijn met ons verweven.
In liefde, in verhalen
Die wij zo graag herhalen
In bloemengeuren, in een lied
Dat opklinkt uit verdriet.
De mensen van voorbij
We zullen ze niet vergeten
De mensen van voorbij
Zijn in een ander weten.
Nu mogen ze daar wonen
Waar pijn niet meer kan komen.
De mensen van voorbij
Zijn in het licht, zijn vrij.
(Hanna Lam)
|
Afscheid nemen...
Vraag niet waarom.
Ik kan niet anders
Liet je weten, voor je ons verliet.
Maar hoe zouden wij niet vragen
We hadden je zo lief.
Ik was een last, voor jullie allen,
Liet je weten voor je ons verliet.
Maar wij droegen je op handen,
Voelde je dat niet?
Huil niet om mij, zo is het beter.
Liet je weten voor je ons verliet.
Maar hoe zouden wij niet huilen
In troosteloos verdriet?
Ik kan niet verder.
In dit leven,
Liet je weten toe je ons verliet.
Maar wij moeten verder leven,
Had je ons dan niet lief?
Zoek niet naar mij,
Ik ben onvindbaar,
Liet je weten, voor je ons verliet.
Maar wij zullen blijven zoeken,
Al vinden wij je niet.
Wij willen jou
In vrede laten gaan,
En schrijven je een laatste brief.
Het zijn wat stamelende woorden:
"Wij hebben je nog altijd lief "
|
|