Waar zou zij heengaan, snel en vermoeid.
de zwaluw die hier vertrekt?
O, als zij in de wind zou verdwalen op zoek
naar beschutting, zij zal haar niet vinden.
Naast mijn bed zal ik haar nest klaarzetten.
Waar zij het seizoen zou kunnen doorbrengen.
Ook ik ben verdwaald in het gebied
Oh, goeie hemel, terwijl ik niet kan vliegen

 

Als je in je levenstijd
warmte om je heen hebt verspreid
als je iemand die treurt
hebt getroost en opgebeurd
als je hielp waar het kon
aan wat licht en aan wat zon
als je een goed voorbeeld geeft
heb je niet voor niets geleefd

 

Mijn liefde blijft aanwezig
zal niet worden uitgeblust
Maar er is geen hand meer in de mijne
geen mond meer die mij kust
Geen lach meer in de verte
geen streling door mijn haar
Niet meer samen zitten
en kijken naar elkaar
Onwerkelijk is nog het gemis
maar ik moet nu leven
met hoe eenzaam, eenzaam is.

Midden in het leven
Nog zoveel te geven
Ideeën en plannen te over
In één keer voorbij
Voor ons was je een kei
Enig in je soort
We zetten ons leven
Met jou in ons hart voort

 

Weg, weg, ineens ben je weg,
en toch je bent nooit te vergeten.
Waar je was, ben je nog
en je zult er steeds zijn.
We zijn niet bedroefd, het is niet meer.

Niemand die weten kan
Hoeveel ik van je hou
Niemand die mij troosten kan
In mijn verdriet om jou
Niemand die begrijpen zal
Hoe vreselijk ik je mis
Niemand die beseffen zal
Hoe erg die pijn wel is
Als iets liefs je verlaat
Blijft nog altijd de liefde

In je hart leven mensen
die daar helemaal thuis zijn.
En die daar blijven wonen
zelfs als ze er niet meer zijn.

Muziek is de inkt
waarmee de ziel schrijft

 

Een droom die geen bedrog is

Ik droomde eens en zie ik liep aan het strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heere liep aan mijn zij.
We liepen saam het leven door en lieten in het zand,
een spoor van stappen,
twee aan twee;
de Heere liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij en zag mijn levensloop.
In tijden van geluk en vreugd,
van diepe smart en hoop.
Maar als ik goed het spoor bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan...
Ik zei toen,"Heere, waarom dan toch?
Juist toen ik u nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van het pad...
De heere keek toen vol liefd'mij aan
en antwoorde op mijn vragen:
Mijn lieve kind,
toen 't moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen...

Afscheid nemen is een beetje sterven,
iets wat je dierbaar was, gaat van je heen.
Zij, van wie je hart en handen hebt ontvangen,
zij laat je nu voorgoed alleen.
Noemen willen wij haar namen,
heel uitdrukkelijk en met respect,
in onze herinnering haar bewaren,
met liefde wordt zij toegedekt.

 

 

 

naar afscheid

naar afscheid 2

Begin