Het huis waar ik geboren ben,
dat huis wat ik uit mijn kinderjaren ken
Dat ouderlijk huis aan dat kleine meer,
dat huis,...... dat is niet meer.

Mijn ouders hadden daar hun geluk gevonden,
nadat zij in de echt waren verbonden.
Mijn wiegje heeft daar gestaan,
mijn eerste schreden ben ik daar gegaan.

De tuin was net het hof van eden,
'k ben er in de kinderwagen rond gereden.
Als kind ben ik daar opgegroeid,
in die plas hebben wij gezwommen en geroeid.

In mijn kinderjaren heb ik daar altijd gespeeld,
'k heb er mij nooit verveeld.
Het was omzoomd door grote bomen,
m'n vriendinnetjes mochten er wat graag komen.

Maar nu, ...... nu is alles afgebrand,
slechts een hoopje as omgeven door dat mooie land.
Die beeltenis uit mijn kinderdromen
is mij door die brand ontnomen.

Zo is alles vergankelijk op deze aard,
al wordt het nog zo goed bewaard.
Maar dat beeld uit mijn kinderjaren,
wil ik toch in mijn herinnering bewaren.

 

voor mij geschreven door:

Dolf de Jong

Het Hulsbeek is vernieuwd

 

Het Hulsbeek is Het Hulsbeek weer
zij is uit haar as herrezen
de burgers kwamen in `t geweer
en hebben Het Hulsbeek een dienst bewezen.

De bevolking van Oldenzaal
protesteerde heel verbaal
De plannen voor een bungalowpark
veegde men van tafel met een hark

Voor elke Oldenzaler was het een must
Het Hulsbeek is hun oase van rust.
Het is hun hof van Eden
dat zij vrijelijk moeten kunnen betreden.

De overheid kocht eieren voor haar geld
en de projectontwikkelaar werd afgebeld
Nu is er een restaurant gebouwd
dat past bij het omringende woud.

Een restaurant dat zijn weerga niet kent
speciaal op de bevolking geënt.
Wanneer ik nu op `t terras zit van Max'Buitenhuis
dan voel ik mij weer een beetje thuis

Herinneringen komen mij dan weer voor de geest
zo als het hier vroeger is geweest
toen ik met mijn poppen speelde
en mij hier nooit verveelde.

Ja wat geweest is, is geweest;
dat heb ik moeten leren.
Dat zal nimmer ook wederkeren.
Maar mijn bezoek aan het Hulsbeek is weer een feest.

door Dolf de Jong