Gedichten, gelezen van Dolf de Jong

De zin van het leven

Er staat nergens achter de wolken beschreven
hoe wij hier op aarde moeten leven
wel schijnt daar altijd de zon
al ver voor de jaartelling begon.

Probeer ook eens zo`n zonnetje te zijn
dat je naasten verlicht met wat zonneschijn
want het is een gegeven
zonder zonneschijn kan niemand leven.

En mochten er in je leven donkere wolken komen
zorg dan dat die worden weggenomen
zo begin je het jaar met een blij gemoed
want zonneschijn die doet een ieder goed.

Daar het leven niet over rozen gaat
is een ieder met wat zonneschijn gebaat
geef de zon in je hart ruim baan
om moeilijke momenten te weerstaan.

Geef de regenboog weer kleur
laat jouw zonnetje die boog beschijnen
met de mooist gekleurde lijnen
als een open deur.

probeer te leven als een zon
met jou schijnsel als een bron
die jou naasten warmte geven
ja dat is de zin van `t leven.

DdJ.

*****

Vriendschap

Een vriendschap die is sneller ontbonden
dan een vriend gevonden
een vijand die is zo gemaakt
daar de mens ze zonder zinnen maakt.

Vriendschap die moet langzaam groeien
over vijandschap zit men niet lang te broeien,
dat welt op in een zucht
daarom is de mens ook zo berucht.

In de natuur en in de lucht
slaan dieren voor hem op de vlucht
daar zij de mensen vrezen.
Die waarheid wordt steeds weer bewezen.

DdJ.

*****

De clown

Als grappenmaker gaat hij door `t leven
om groot en klein plezier te geven.
Zijn grappen en zijn grollen
doen menig traantje stollen.

Het plezieren van de mens
is steeds zijn grootste wens.
Hier voor trekt hij alles uit de kast
en gedraagt zich als een grote kwast.

Hij brengt de lach op hun gezicht
hij bespeelt hen heel gericht
en aan het einde van de show
krijgen zij die lach cadeau.

Als dan de mensen zijn gegaan,
kijk hij in de spiegel zich zelve aan.
Om terug te keren in de realiteit
en verliest hij dan plots zijn spontaniteit.

Want ook een clown heeft zijn privé,
maar daar houd niemand rekening mee.
Want als men de schijnwerpers op hem richt,
tovert hij een lach op zijn gezicht.

Als hij dan in de piste staat
met die eeuwige grijns op zijn gelaat;
drukt hij zijn ego naar de achtergrond
en danst daar lachend in het rond,

Al wordt hij door verdriet gekweld,
het is alleen zij lach die telt.
Want de clown die de mensen bind;
moet steeds kunnen lachen als een kind.

DdJ.

*****

Als zon en maan

Zo als de zon en de maan
vaak te samen aan de hemel staan
en om de aarde weven
zo hoort ook de mens te leven.
Als zij soms van elkander gaan
dan is het maar voor even
zo moet het ook met ons vergaan
zoals het ons is ingegeven.

DdJ.

*****

De rol van mij als ideale man

Ik ben zo als ik ben,
zo als ik mij zelve ken.

Zo ik weet wat ik allemaal doe en kan,
zo voel ik mij de ideale man.

Dit zeg ik zeer bescheiden
zonder aan hoogmoedswaanzin te lijden,

ik voel mij nooit alleen;
de vrouwen zwermen om mij heen.

Zij durven het zelfs te wagen
mij om een handtekening te vragen.

Want een handtekening van de ideale man;
daar dromen alle vrouwen van.

Opstaan doe ik reeds voor hal elf
mij wassen en kleden doe ik helemaal zelf.

Als mijn pantoffeltjes klaarstaan,
dan trek ik ze zelf wel aan.

Mijn vrouw was eens de gelukkigste bruid,
`t huishoudelijk werk besteed ik aan haar uit,

daar over is nooit enig meningsverschil
omdat zij haar hobby alleen bedrijven wil.

Ik heb haar een heel mooi aanrecht gegeven;
waar achter zij zich uit kan leven.

Ja wij vormen zo `t ideale stel
met ieder zijn plaats in het rollenspel.

Alle taken zijn verdeeld
opdat mijn vrouw zich niet verveelt.

Ik loop haar ook niet voor de voeten,
wanneer zij in mijn tuin zit te wroeten.

Ik zeg haar wat gebeuren moet
en kijk of dat zij dat ook wel degelijk doet.

Zo lopen wij nooit knel
in het door mij uitgekiende rollenspel.

DdJ.

*****

De spiegel

De spiegel in mijn hoofd
laat mij voelen,
laat mij proeven,
laat mij steeds zien,
en laat mij duidelijk horen;
mijn zijn, mijn doen en mijn laten.
Mijn herinneringen en mijn verlangens.
ja het is die spiegel die projecteert
hoe dat ik het leven heb verteerd
hij toont mij mijn doen en laten
en wat ik daarvan heb geleerd

DdJ.

*****

Mijn Hoeksche Waard

De Hoeksche Waard
staat op de kaart,
omzoomd door Oude Maas en Hollandsdiep
nog evenzo als God het schiep.

Al hebben wij geen zee en strand,
geen bossen en geen heide.
De schoonheid zit hem in het polderland,
met zijn molens, akkers en zijn weiden.

De boer trekt er de vore
straks groeit daar het goudgeel koren.
Ziet men daar de wind over gaan
dan lijkt het golvend graan gelijk een oceaan.

DdJ.

*****

De polder

Nergens wordt het polderlandschap
mooier weer gegeven,
dan langs Neerlands dreven en kreken.
Hier raakt men nooit op uit gekeken.

Schuin over de kreek gebogen
staan wilgen nog net op het droge,
met takken die naar de wolken reiken,
in `t water hun spiegelbeeld te bekijken.

Terwijl eenden snebberend het water zeven
op zoek naar eetbaar leven,
een vis spartelt met veel geklater,
net even boven het water.

Een witte wolkenpartij
glijd zachtjes aan de kreek voorbij.
Het is een toonbeeld van landelijke rust
als ware het voor jaren in slaap gesust.

DdJ.

*****

Mijn Tour de France.

Ik droomde dat ik de Tour de France ging winnen.
Elke etappe kwam ik als eerste binnen.
Niemand kon het geloven,
maar op elke berg kwam ik als eerste boven.
Er was niemand in het peloton
die mijn wiel houden kon.
Wanneer ik demarreerde
zonder dat ik van mijn zadel veerde.
Ook al reed de rest nu nog zo eensgezind,
ik won steeds weer elke sprint.
Aan mijn waterdragers had ik niets,
zij zaten als meelopers op de fiets.
Elke etappe wilde ik in mijn voordeel beslissen,
enkel voor de kussen van de rondemissen.
Viermaal kwam ik steeds op `t podium
de kussen waren voor mij als opium.
Het gele tricot was voor mijn leest geschapen.
De sprint dat was mijn sterkste wapen.
Dus was ook de groene trui voor mij
in de Alpen en de Pyreneeën pakte ik de bolletjes er bij.
Steeds aan `t einde van iedere etappe,
stonden de missen reeds te juichen en te klappen.
Zij renden op mij toe;
nu voor die kussen was ik nooit te moe.
Maar net voor dat ik in Parijs was aangekomen,
kwam er een einde aan mijn dromen.
het was mijn vrouw die mij had wakker had geschud,
nadat ik voor de tv was ingedut.
Mart Smeets die goede man,
die zoveel over de tour vertellen kan;
had mij in slaap gepraat.
Dus voor Parijs kwam ik te laat.

DdJ.

*****

De SYMFONIE van het leven

De symfonie van het leven is een gegeven
voor hen die hem willen horen.
Het begeleidt ons in het leven
en laat zich niet verstoren.

Nooit komt hij tot bedaren,
vindt steeds de juiste snaren,
het is een onbeschreven melodie
voor onze eigen fantasie.

Zo als de klanken van violen
met een realistische frivoliteit
weerklinken als symbolen,
van onze menselijke lichtzinnigheid.

terwijl vertederende pianotonen
weerbarstigheid onttronen,
zijn het de harp zijn snaren
die onze dissonantie verklaren.

Al is het instrument nu nog zo klein,
het laat van zich horen
bij elk refrein
dat zojuist weer is geboren.

Van die symfonie in het geheel
verkrijgt een ieder toch zijn deel.
Zo vindt men in iedere trombone
toch weer de gelijke tonen.

Van het concert des levens
krijgt men vooruit nooit de gegevens.
Want zelfs met een miljoen megabyte
kan men nog niet vooruit zien in de tijd.

DdJ.

*****

Mijn zelfportret

Een fotolijstje met mijn zelfportret
heb ik naast mijn bed op de dekenkist gezet
ik ben er zo' mee ingenomen
dat er niemand aan mag komen.

Het staat te pronken naast mijn bed
en ik heb het zo gezet
dat ik bij het ontwaken
gelijk in vervoering kan geraken.

Door een blik op mijn zelfportret
bij het ontwaken in mijn bed
wordt elke nachtmerrie uitgewist
als ik kijk naar dat portret op de dekenkist.

Op het dashboard van mijn auto
staat mijn zelfportret evenzo
met de tekst er bij
denk toch steeds aan mij.

Ook in mijn portemonnee
draag ik een zelfportretje mee
en ondanks dat ik iets betalen moet
doet een blik in die portemonnee mij toch weer goed.

Ja ook als ik mijn Pc heb aangezet
wordt ik begroet door mijn zelfportret
dat bescheiden, knappe, innemende vrolijk lachende gezicht
gaf mij de inspiratie voor dit nederig gedicht.
DdJ.

*****

Prijs de dag

Prijst de dag niet voor het avond is.
Men weet niet wat er allemaal gaat komen
en gaat er onverhoopt iets mis;
dan voelt men zich genomen.

De wonderen zijn de wereld uit.
Dus daarop hoeft men niet te hopen.
Het draait er steeds weer op uit,
dat men zelf de mouwen op moet stropen

Neem dus nu een wijs besluit
en kom spontaan de koffer uit.
Dan is de dag nog lekker lang
u heeft de tijd dan in bedwang.

Want wie het eerste komt
die het eerste maalt.
U merkt dit terstond,
daar u alles tijdig haalt.

Want haasten spoed,
is zelden goed.
De dag ligt aan uw voeten
en`t zijn de vogels al die u begroeten.

DdJ.

*****

Meer gedichten van Dolf de Jong kunt u vinden op:

http://www.dichteronderdemolen.eu