EENZAAM,

Tweemaal was ik zwanger van een kind
dat ik nauwelijks kennen kon.
Maar ik kon niet weten wat er toen
met jou en mij begon.
Ik heb jullie mogen dragen ,
zonder mij af te vragen
en ik bleef maar hopen.

Dit alles heeft niet mogen zijn
en dat doet nog steeds pijn.
Geen gezelligheid van kinderen en kleinkinderen
in ons huis
zo draagt elk mens zijn kruis.
De jarenvlogen voorbij ,wij werden ouder
ik had zo graag een kind of kleinkind
willen strelen of troosten aan mijn schouder.
Het is mij niet gegeven
ik kan er geen plezier
maar ook geen verdriet
van beleven

De Heer heeft toen voor mij gestreden
maar mijn strijd verloren.
Al had ik dit nog zo graag gewild ,
Jullie mochten niet bij ons horen.
Zeker als men ouder wordt
is dit een heel gemis
Men weet niet hoe eenzaam EENZAAM Is.

Trudy Rijnders